In de grootse traditie van het bouwen van absurd grote fabrieken voor nog absurdere doelen, bouwt SpaceX een nieuwe faciliteit van $250 miljoen op zijn Starbase-terrein in Zuid-Texas, toepasselijk gedoopt tot de “GigaBay”. Volgens bedrijfsdocumenten is het complex van 65.000 vierkante meter ontworpen om de productie, integratie en revisie van Starship-raketten, de voertuigen die Elon Musk wil gebruiken om autonome robots – en uiteindelijk mensen – naar Mars te sturen, massaal te versnellen.
Het uitgesproken productiedoel voor de GigaBay is, op typisch Muskiaanse wijze, een haast ongelooflijke “tot wel 1.000 raketten per jaar”. Hoewel dat aantal meer klinkt als wensdenken dan als een praktisch haalbare realiteit, duidt het wel op een duidelijke intentie om de raketproductie te verschuiven van ambachtelijk maatwerk naar een auto-achtige lopende band. De bouw is al in volle gang, met een geplande opleverdatum in december 2026. De faciliteit zal naar verluidt een van ’s werelds grootste industriële constructies zijn, met 24 werkcellen en kranen die 400 ton kunnen tillen.
Waarom is dit belangrijk?
De GigaBay vertegenwoordigt een fundamentele verschuiving in de economie en logistiek van ruimtevaart. Historisch gezien waren raketten machines met een laag volume en hoge kosten. Door het massaproductiemodel van de “gigafabriek” toe te passen op raketbouw, wil SpaceX een vloot van herbruikbare Starships creëren die groot genoeg is om een zelfvoorzienende stad op een andere planeet te vestigen. Dit gaat niet alleen over het bouwen van meer raketten; het gaat over het industrialiseren van interplanetair transport. Als het lukt, zou het vooruitzicht van een multi-planetaire mensheid minder een sciencefictioncliché worden en meer een logistieke uitdaging die wacht op een oplossing door een absurd grote fabriek in Texas.
